Οι ποινές των παραβατών:

• Νηστεία. Όταν σκόλαζε η τάξη του μαθητή, αυτός ήτανε κρατούμενος στο σχολείο για μια ώρα ή και περισσότερο.

• Ορθοστασία. Ο μαθητής ήτανε τιμωρημένος να στέκει στο θρανίο του μπροστά και αν ήθελε να διαβάσει, εδιάβαζε όρθιος, μια ώρα ή και περισσότερο.

• Γραφτική τιμωρία. Ένας συμμαθητής μου έγραφε το σύνδεσμο « και» με «ε» και τιμωρήθηκε να γράψει 300 φορές τη λέξη. Άλλος συμμαθητής μου δε θυμήθηκε ότι  η επαρχία της Βιάννου είχε τότε πρωτεύουσα τον Πεύκο. Έγραψε λοιπόν 50 φορές: η επαρχία Βιάννου έχει πρωτεύουσα τον Πεύκο. Και αυτός δεν το ξέχασε ποτέ. Και εγώ το θυμάμαι εξαιτίας της τιμωρίας αυτής.

• Μα είχαμε και την εσχάτη των ποινών. Πάντα είχαμε 5-6 βέργες στην έδρα του δασκάλου. Επειδή θα μπορούσε να σπάσει η βέργα στα χέρια του μαθητή, είχαμε εφεδρικές βέργες. Οι βέργες φθείρονταν από τις ξυλιές στα χέρια των μαθητών. Ο μαθητής έδινε το ένα χέρι πρώτα και μετά το άλλο και τις έπαιρνε. Το τράβηγμα των αυτιών και τα χαστούκια ήτανε πολύ πρόχειρα. Ήτανε τότε τέτοιο το σύστημα. Είχαμε καλό δάσκαλο και μέχρι να τελειώσω το σχολείο αποχτήσαμε και εικόνες, και ποδόσφαιρο και βιβλιοθήκη και άλλα εποπτικά όργανα και σόμπα.

Από την Τρίτη τάξη και πάνω γράφαμε με μελάνι και κάθε παιδί εκρατούσε το μπουκαλάκι του με το μελάνι. Συχνά μας χυνότανε το μελάνι και είχαμε τιμωρία, γιατί μουζαλώναμε το θρανίο και το πάτωμα. Βοηθητικά βιβλία είχανε μόνο τα παιδιά αυτών που είχανε καλύτερη οικονομική άνεση. Είχαμε πλάκες και κοντύλια και γράφαμε και τα σβήναμε και ξαναγράφαμε. Είχαμε ένα τετράδιο για κάθε μάθημα και γράφαμε σημειώσεις. Εγώ ποτέ δεν είχα βοηθητικά βιβλία. Τα αγόρια ήταν πάντα κουρεμένα με ψιλή μηχανή. Σε χωριστή σειρά κάθονταν στην τάξη τα αγόρια από τα κορίτσια. Οι σάκες των αγοριών ήτανε με ιμάντα και τις κρεμούσανε στο λαιμό. Οι τσάντες των κοριτσιών ήτανε με αυτάκια. Όλες οι τσάντες ήτανε υφαντές. Θυμάμαι ότι και στα παιδιά του σχολείου, μα και σε προσχολικά, βάζανε μαύρα, άμα υπήρχε πένθος.

Οι γονείς μας, μας αγαπούσανε, όπως αγαπούνε τα παιδιά τους όλοι οι γονείς, όλων των εποχών, μα όχι μόνο που δεν μας αγόραζαν τότε παιχνίδια, μα συχνά δεν είχαμε ούτε καιρό για παιχνίδι. Τον καιρό που ήτανε μεγάλα βάσανα π.χ., θέρος και λιομάζωμα, μας υποχρεώνανε με ανταλλάγματα, κυρίως, και συμμετείχαμε. Τότε είχαμε σχολείο πρωί και απόγευμα. Το διάβασμα γινότανε το βράδυ με το λύχνο…