Επιμενίδης

O Επιμενίδης ήταν θρησκευτικός διδάσκαλος, προφήτης, γιατρός, ποιητής, πολιτικός και μάντης, που έζησε στις αρχές του 6ου αιώνα. Καταγόταν από την Κρήτη (σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο από την Κνωσό, κατά τον Πλούταρχο από τη Φαιστό). Ο Θεόπομπος και πολλοί άλλοι συγγραφείς υποστήριζαν ότι είναι υιός του Φαιστίου ενώ άλλοι πίστευαν πως είναι υιός του Δωσιάδα ή του Αγήσαρχου. Το όνομά του αναφέρεται μαζί με τον Ορφέα, τον Πυθαγόρα και τον Εμπεδοκλή και υποδηλώνει κάτοχο μυστικής και υπερανθρώπινης γνώσης. Μερικοί αρχαίοι συγγραφείς τον συγκαταριθμούν στους επτά σοφούς, εξαιρώντας τον Περίανδρο. Ο βίος του Επιμενίδη έγινε θρύλος πολύ νωρίς, ώστε να μην είναι πλέον εφικτό να γίνει διάκριση των ιστορικών στοιχείων από τα μυθολογικά. Ο Επιμενίδης έζησε, σύμφωνα με την παράδοση, 157 χρόνια, από τα οποία τα 57 κοιμήθηκε στο σπήλαιο. Σύμφωνα με την κρητική παράδοση έζησε 299 χρόνια. Σύμφωνα με τον Ξενοφάνη έζησε 154 χρόνια. Τη μακροβιότητα του ο Επιμενίδης, λέγεται ότι την όφειλε στα μυστικά των βοτάνων της κρητικής γης. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν μια σύνθεση βοτάνων με την ονομασία «άλιμον» (χωρίς πείνα), την οποία ο Επιμενίδης φύλαγε σε ένα πέλμα βοδιού και έπαιρνε από αυτήν λίγη κάθε μέρα, για αυτό δεν αισθανόταν πείνα. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο Επιμενίδης ήταν μάντης του παρελθόντος και όχι του μέλλοντος, διότι η θεογονία του είχε τον τίτλο «Χρησμοί». Αυτοί οι χρησμοί αναφέρονται στην καταγωγή του σύμπαντος (παρελθόν) και όχι του μέλλοντος. Δηλαδή, ήταν ένα φιλοσοφικό όνειρο χωρίς καμιά πρακτική σημασία. Το ιστορικό γεγονός που συνδέεται με τη ζωή του αναφέρεται στην κάθαρση της Αθήνας από το Κυλώνιο Άγος το 596 π.Χ.