Ήταν κόρη του βασιλιά Μίνωα της Κρήτης και της Πασιφάης. Το όνομά της συνδέεται ιδιαίτερα με τον μύθο του Θησέα, με τον Μινώταυρο, και με το θεό Διόνυσο. Την Αριάδνη τιμούσαν ιδιαίτερα σε κάποιους τόπους, και ιδιαίτερα στα νησιά Κρήτη, Νάξο, Δήλο, στην Κύπρο, αλλά και στην Αττική και Πελοπόννησο, πράγμα που υποδεικνύει ότι λατρευόταν ως θεότητα του Αιγαίου και γενικότερα της Ανατολικής Μεσογείου.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο ήρωας Θησέας ύστερα από το φόνο του Μινώταυρου, επιστέφοντας από την Κρήτη στην Αθήνα μαζί με την Αριάδνη που την είχε πάρει μαζί του για να την παντρευτεί, στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού του στη Νάξο, την εγκατέλειψε στο νησί, είτε γιατί έτσι το όρισαν οι Μοίρες, είτε γιατί το ζήτησαν οι θεοί. Η λύπη της Αριάδνης που ξυπνώντας είδε μακριά το καράβι του προδότη εραστή δεν κράτησε πολύ, γιατί κατέφθασε ο Διόνυσος με τη συνοδεία του σε άρμα που έσερναν πάνθηρες.

Σύμφωνα με τον ποιητή Ησίοδο η Αριάδνη ήταν η αθάνατη και αγέραστη γυναίκα του Διονύσου που την ανέβασε στον Όλυμπο. Σύμφωνα με τον Αθήναιο μετά την εγκατάλειψή της από τον Θησέα, τη διεκδίκησε ο Διόνυσος από τον θαλάσσιο θεό Γλαύκο, μάλιστα τον έδεσε χειροπόδαρα με κλήματα αμπελιού.

Στην Κνωσό ο Δαίδαλος είχε φτιάξει μαρμάρινο  χοιροστάσιο όπου η Αριάδνη με τις φίλες της χόρευαν στις μεγάλες γιορτές του χρόνου κύκλιο χορό επινοημένο από τον Δαίδαλο για την Αριάδνη.