(1898 – 1990)

Ο Αλέξης Μινωτής, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1900 στα Χανιά. Κατάγεται  από τα Δελιανά  Κισάμου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλέξης Μινωτάκης. Μόλις τελείωσε το  γυμνάσιο διορίστηκε υπάλληλος στην Τράπεζα Αθηνών, μετέπειτα Εθνική Τράπεζα, των Χανίων. Το 1921 ήλθε στην Αθήνα και άρχισε ως ερασιτέχνης ηθοποιός να εμφανίζεται με διάφορα θεατρικά συγκροτήματα - θιάσους. Πρωτοεμφανίστηκε στην σκηνή στα Χανιά με το θίασο του Βεάκη στον Οιδίποδα Τύραννο. Επαγγελματικά άρχισε την σταδιοδρομία του στο θέατρο από το 1925. Μέχρι το 1930 έπαιξε με το θίασο της Μ. Κοτοπούλη και συνέχισε με τον Βεάκη και την Παξινού. Το Από το 1932 έγινε στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα, -αρχαίες τραγωδίες, έργα του Σαίξπηρ και άλλα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Στα 1939 βγήκε θριαμβευτικά στο εξωτερικό, με το Εθνικό και το Μάκβεθ του Σαίξπηρ. Το 1940 παντρεύτηκε την  Κατίνα Παξινού και μαζί εμφανίζονταν στο Βασιλικό Θέατρο που δημιούργησαν. Στη περίοδο όμως της κατοχής στην Ελλάδα (1941) ο Αλέξης Μινωτής κατέφυγε στις ΗΠΑ. Το 1946 ο Μινωτής γνώρισε το Χόλυγουντ και πήρε μέρος στη κινηματογραφική ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Υπόθεση Νοτόριους μαζί με τον Κάρι Γκραντ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Την ίδια χρονιά συμμετείχε ακόμη στη ταινία "Chase" μαζί με την Μισέλ Μοργκάν. Το 1951 με την επιστροφή του στην Ελλάδα αρχίζει η δεύτερη περίοδος συνεργασίας του με το Εθνικό Θέατρο, ως πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης, ανεβάζοντας και σκηνοθετώντας τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Υπήρξε η κυρίαρχη μορφή του Φεστιβάλ της Επιδαύρου. Το 1952 προσκλήθηκε από το Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα (μαζί με την Κατίνα Παξινού) για έκτακτες εμφανίσεις σε αρχαία δράματα και στους "Βρικόλακες" του Ίψεν. Τότε ανταποκρινόμενος στο αίτημα της Βασίλισσας Φρειδερίκης για γύρισμα χολιγουντιανής ταινίας στην Ελλάδα συμμετείχε στο "Παιδί και το Δελφίνι" με την Σοφία Λόρεν που γυρίστηκε στην Ύδρα. Το ίδιο έτος μετά τις παραστάσεις στην Ελλάδα συμμετείχε στις παραστάσεις αρχαίων δραμάτων του Εθνικού Θεάτρου στη Νέα Υόρκη. Σκηνοθέτησε ακόμα και όπερες. Ιστορικές έχουν μείνει παγκόσμια οι παραστάσεις Νόρμα του Μπελίνι και Μήδεια του Κερουμπίνι με την Μαρία Κάλλας, που ανέβασαν στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, απομακρύνεται από το Εθνικό Θέατρο, ιδρύει με την αγαπημένη σύντροφό του Κατίνα Παξινού δικό τους θίασο, μέχρι που την έχασε το 1973. Επανήλθε μετά την μεταπολίτευση το 1974 στο Εθνικό, στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1981. Το τελευταίο του έργο ήταν το 1990 η «Θυσία του Αβραάμ». Ο Αλέξης Μινωτής, υπήρξε καλλιτέχνης με έντονες πνευματικές αναζητήσεις. Άνθρωπος αυτοδίδακτος, κάτοχος μιας τεράστιας κουλτούρας. Αφιερώθηκε στις μεγάλες φιλοσοφικές ιδέες και αναζητήσεις του Ελληνισμού ,όπως αυτές αποτυπώθηκαν ανά τους αιώνες στη δραματουργική ποίηση, στο θέατρο. Πάνω απ’ όλα, όπως ο ίδιος υποστήριζε, υπήρξε μεγάλος Κρητικός. Ήταν γέννημα, θρέμμα και πνευματικό δημιούργημα της Κρήτης. Έκφρασε την ψυχή, το πνεύμα, και το μεγαλείο της σε όλο τον κόσμο. Πέθανε το 1990, συμπληρώνοντας 65 χρόνια θεατρικής παρουσίας.