Ο καινοζωικός είναι ο νεότερος αιώνας της γεωλογικής ιστορίας της γης. Ο καινοζωικός ακολουθεί το μεσοζωικό αιώνα. Η διάρκειά του υπολογίζεται σε 70 εκατ. χρόνια και χωρίζεται σε τρεις περιόδους, που η καθεμιά έχει  τελείως διαφορετική διάρκεια.

Η παλαιογενής, που διήρκεσε 40 εκατομμύρια χρόνια, η νεογενής που διήρκεσε 29 εκατομμύρια χρόνια και σ' αυτή δημιουργήθηκαν και εξελίχθηκαν τα περισσότερα θηλαστικά που ζουν σήμερα και η τεταρτογενής ή ακόμη και ανθρωπογενής, που κράτησε μόνο ένα εκατομμύριο χρόνια και χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση του ανθρώπου.

Ολόκληρος ο καινοζωικός αιώνας χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες και πολύ εντατικές  κινήσεις  και ανακατατάξεις του φλοιού της γης. Κατά τα τέλη του Μειόκαινου, περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα, σημειώθηκαν καταβυθίσεις και ανυψώσεις με αποτέλεσμα να εισχωρήσουν στην τεράστια αυτή ξηρά υδάτινοι όγκοι, σχηματίζοντας τμήμα του Αιγαίου και μεγάλες εσωτερικές λίμνες.

Ήταν αρχή του καινοζωικού γεωλογικού αιώνα, περίπου 35 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν σχηματίστηκε η Αιγηίδα, μια απέραντη στεριά από τα δυτικά της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς έως τις μικρασιατικές ακτές, την Αδριατική θάλασσα μέχρι και την Κρήτη.  Επίσης από τα νότια της Γαύδου μέχρι τα βόρεια της Μακεδονίας. Αργότερα, περίπου 18 εκατομμύρια χρόνια πριν, ξεκίνησε ο κατακερματισμός  της Αιγηίδας, ανυψώθηκαν οροσειρές μεταξύ των οποίων και οι κρητικές πτυχώσεις.