Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Οι γονείς του κατάγονταν από την Βολάνη, ένα μικρό χωριό της περιοχής του Ρεθύμνου. Σπούδασε στο Γυμνάσιο της Σύρου, απ' όπου αποφοίτησε το 1856. 
Την ίδια χρονιά, με παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του, πήγε στην Τεργέστη για να δουλέψει ως λογιστής κοντά στον μεγάλο οίκο εμπορίας ζάχαρης Αφεντούλη. 
Ο Αφεντούλης εκτίμησε τις καλλιτεχνικές ικανότητες του νεαρού Βολανάκη από τα πάμπολλα σκαριφήματα με βάρκες, πλοία και λιμάνια που ο τελευταίος έφτιαχνε μέσα στις σελίδες των λογιστικών βιβλίων και τον έστειλε στη Βαυαρία να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου. Εκεί συνδέεται με τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Πολυχρόνη Λεμπέση και τον Γεώργιο Ιακωβίδη.
Το 1864 σε ηλικία 27 ετών, εγγράφεται στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών στο Μόναχο. 
Στα μουσεία του Μονάχου θα γνωρίσει την ολλανδική θαλασσογραφία του 17ου αιώνα και τους εκπροσώπους της ιταλικής πανοραμικής άποψης πόλεων  και θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της θαλασσογραφίας και του ακαδημαϊκού ρεαλισμού.  σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 1883 επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όπου δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Πέθανε στον Πειραιά το 1907.